ZAMAN


Zaman istemez insanın mutluluğunu. Sürekli bir telaş aşılar insana “Çabuk ol! Bak ben bitiyorum!” diyerek. Panikler insan… Kumlar akıp giderken kum saatinin dar boğazından, boğazına düğümlenir hayalleri insanın. Oysa mutluluk zaman ile mi sınırlıdır? Zaman mı belirler başlangıcı bitişi? Zamanı kalmadığında, son kum tanesi de geçtiğinde dar boğazdan… Gülemez mi insan? Kendisini kısıtlamak isteyen kum saatini eline alıp “Bana hükmedemezsin! Bak! Ben halen gülebiliyorum!” dercesine… Evet, gülebilir… Ne yazık ki farkında değildir insan ve farkında olmadığı, zamana bağlı olduğunu düşündüğü içindir belkide bitmek bilmeyen dijital saatleri icat etmesinin nedeni. Her kum tanesinin ardından yeni bir kum tanesi gelir gibi, her saniyenin ardından bir diğeri… Bu hengamede boğulup gider insan… Ve yalnızca zamandan kendini soyutladığında gerçekten gülebilir insan…

Yorumlar